Wat een week heb ik achter de rug. Samen met 27 andere strijders heb ik onlangs meegedaan aan de Muskathlon (onderdeel van de 4M) in Nederland voor Tot Heil Des Volks (THDV). Deze mooie beweging zet zich in voor de kwetsbare groepen in Nederland. Dit zijn prostituees, daklozen, verslaafden en kinderen die in armoede leven. Het was een week waarin mensenhandel en gedwongen prostitutie centraal stonden. Een week met dubbele gevoelens en met de meest uiteenlopende emoties van boosheid en machteloosheid tot liefde, verdriet en strijdbaarheid. De ontmoeting met Irina, een voormalige prostituee, heeft mij een bijzondere les geleerd.
Maar het was ook een week die eindigde met een uitdagende sportieve activiteit die vooraf zoooo belangrijk was, aangezien we als atleten daar komen. Hard getraind om deze ultieme uitdaging tot een goed einde te brengen. Maar naarmate de week verdween de activiteit steeds meer naar de achtergrond. Met die emoties van boosheid, verdriet en machteloosheid kwam ik weer thuis, en landde ik met een harde klap vanuit de ‘bubbel’ in de realiteit. Moe, maar vooral boos en verdrietig dat het probleem zo groot is dat we het gewoon niet kunnen begrijpen. Het probleem van mensenhandel en gedwongen prostitutie waar ik voor mocht opstaan. Mijn strijdbaarheid kwam langzaam meer en meer bovendrijven.
De landing van de Muskathlon
Vorige maand op een vrijdag was de start en landing van de Muskathlon-week in Zwolle. Al in de reis van Zwolle naar Groningen werden we in een donkere bus geconfronteerd met echte verhalen van vrouwen in de problemen, vrouwen die het leven niet meer zien zitten. Het was onze eerste kennismaking met vrouwen die gedwongen worden om hun lichaam te verkopen. En die landing werd doorgezet op een prachtige camping in Groningen. Met rust en regelmaat, goed slapen, diepe gesprekken rond het haardvuur en groepsvorming werden we al snel een hechte groep. Zoveel openheid en kwetsbaarheid had ik in een groep nog nooit meegemaakt. We hielden elkaar vast op de juist moeilijke momenten. Maar juist ook op de mooie momenten en werden steeds hechter. Onder leiding van een geweldig team die ervoor zorgden dat we niets tekort kwamen zowel geestelijk als lichamelijk.
Er ontstond spontaan worship & prayer en we hebben dit uren gedaan. De hele week door. Er was veel ruimte voor gebed, stille tijd en in alle rust misschien antwoorden te vinden op vragen waar je mee worstelt. De documentaire die sommigen van ons niet konden aanzien kwam keihard bij mij binnen. Het werd duidelijk hoe het duistere netwerk van mensenhandel in elkaar steekt. Er wordt geschat dat zo’n 60% van de slachtoffers van mensenhandel wereldwijd in de prostitutie belandt. Een business waar wereldwijd het meeste geld in wordt verdiend. En dan hebben we het nog niet eens over kinderprostitutie, wat ook gewoon in Nederland plaatsvindt. Zo werden we langzaam voorbereid om maandag richting Amsterdam af te reizen.
‘Jezus in the streets’
Op nog geen vijftig meter van de Wallen zongen we ‘Jesus from the mountains’, maar vooral ook ‘Jesus in the streets’. Het is dinsdag en we zijn in Amsterdam. Juist ook in deze straten waar het licht en de liefde van Jezus zó hard nodig zijn. De muren van de vierkante binnentuin in Shelter City, onze verblijfplaats in Amsterdam, versterken het geluid. Overal weerklinkt nu ons gebed. Binnen en buiten. Wat een statement dat onze aanbidding als een echo over de Wallen klinkt. God is aan het werk. Ook hier. Juist hier.
Na een prachtige rondvaarttocht bezochten we het inloophuis van THDV voor dak- en thuislozen aan de Willemstraat in de Jordaan, waar ex-prostituees voor ons een heerlijke maaltijd hadden klaargemaakt. Dit is ook het pand waar Jan de Liefde, oprichter van THDV, geraakt door de armoede die hij om zich heen zag, Brood en Bijbel ging uitdelen. Tot op de dag van vandaag is dit de visie van THDV: voorzien in de praktische behoefte van onze medemens, maar ook het Woord delen dat mensen vrij zet.
Daarna gingen we zelf de Wallen op waar de ‘red lights’ de hele dag branden, prostituees in de ogen keken, mannen naar binnen zagen gaan en gordijnen gesloten werden. We weten dat er zoveel leed achter deze gordijnen schuilt. Het was alsof er een deken van duisternis over ons heen viel. Het is namelijk niet zo dat een vrouw hier vrijwillig voor kiest zoals regelmatig wordt beweerd. Het is niet zo dat een vrouw het ten diepste prachtig vindt dat ze geld verdient als ze haar lichaam verkoopt. Ik heb nog nooit een kind horen zeggen: ik word later prostituee! Dit ontstaat door allerlei uiteenlopende redenen, maar niet omdat het haar grootste wens is of haar roeping.
Levensveranderend
Mijn grootste les van deze week is dat ik de drang had om iets te brengen. Natuurlijk is het enorm belangrijk om voor dit onrecht op te staan, het onder de aandacht te brengen en zoveel mogelijk geld op te halen. Maar ik heb vooral geleerd van Irina. Ik heb weinig vrouwen gezien die zo krachtig zijn als haar. Een prachtige vrouw die zelf slachtoffer is geweest van mensenhandel en tien jaar lang in de gedwongen prostitutie heeft gewerkt. Nu leeft ze in de vrijheid die God haar heeft gegeven. Ze is vol passie en deelt de liefde van Jezus met anderen. Ik heb haar twee uur in de ogen gekeken door mijn tranen heen. Hoe kon ze daar zo vol van liefde staan?
Ongelofelijk bijna hoe zij degenen die haar het kwaad hebben aangedaan kon vergeven. Hoe dan? Haar antwoord was misschien wel eenvoudig maar zo krachtig: ‘Dat is de Heilige Geest in mij. Ik weet dat ik door Jezus ben vrijgezet en niet langer vastzit aan mijn verleden en wat er met mij is gebeurd. Wie ben ik om te oordelen over wat anderen mij hebben aangedaan? Mezelf aan die bitterheid en pijn vasthouden, zou mij ervan weerhouden om in de volheid te leven die God voor mij heeft. Door hen te vergeven van mijn veroordeling kan God in hun levens aan de slag. Ook zij zijn gebroken en hebben Zijn vergeving nodig. Ook zij moeten hun lasten afleggen en schoongewassen worden door het bloed van Jezus. Ook zij zijn gebonden en moeten worden vrijgezet.’ Wat een les! En zo werd deze week levensveranderend voor mij.
Een regen van genezing
En zo was het slotakkoord natuurlijk nog wel ‘even’ de sportieve uitdaging aangaan. Die was behoorlijk naar de achtergrond verdwenen. Vanuit de wallen, vanuit de duisternis, vanuit de nacht liepen we naar het licht. Naar de vrijheid. Daar waar de voorbereiding relatief makkelijk ging, waren het 63 lange kilometers. Wandelend vanuit Amsterdam naar een mooi natuurgebied. Na een paar kilometer voelde ik meerdere blaren opkomen. Nog nooit last gehad van blaren, maar de pijn was het waard. Pijn, die niet te vergelijken is met de pijn die deze vrouwen kennen. En de regen daalde neer alsof de hemel wijd openstond en ons overgoot als een ‘healing rain’. De tranen van God als een regen van genezing.
De ontlading was enorm, waar alles samenkwam onder de finishvlag. De fysieke voorbereiding die goed was, maar geen goedkeuring kreeg van mijn cardioloog. Drie dagen voor de start kreeg toch ik groen licht, ik mocht een les leren in ‘vertrouwen’. Het prachtige bedrag wat inmiddels al is opgehaald. Het enorme gemis van deze mooie mensen waar een hartsconnectie mee is ontstaan. De stap om in het openbaar op de Waag te zingen, te aanbidden en tegelijkertijd het leggen van rozen bij prostituees met een bemoedigde tekst erop.
Mijn hart voor dit onrecht is het afgelopen jaar in vuur en vlam gezet. Hier wil ik voor opstaan, hier wil ik mij voor inzetten. Tijdens deze week werd dat in alle hevigheid bevestigd. Maar wat ik nooit meer van mijn netvlies geschrapt zal krijgen, is de kracht die God gebruikt van een prostituee in deze gebroken wereld. In de ogen van Irina ontmoette ik Jezus!