Ook zo toe aan vakantie? Ik wel. Eind juni is voor mij echt zo’n moment dat het vuur soms even niet meer dan een vlammetje is. Een dipje, zal ik maar zeggen. Het moment dat mijn geest en lijf tegelijk op de rem trappen.
De meeste ondernemers en ook veel werknemers kunnen er ongetwijfeld over meepraten. Misschien werken we dan wel minder uren per week dan een paar generaties geleden, de intensiteit is flink hoger. Waar ze vroeger 60 uur over deden, moet vandaag de dag binnen 40 uur en het liefst nog wat sneller. Geen wonder dat ziektes als burn-out de kop op steken. Kortom: het is aanpoten en dan kan het je allemaal wel eens aanvliegen.
Zegeningen
Ik heb dus af en toe zo’n moment, zo’n dipje. Dat ik denk: waar doe ik het allemaal voor? Wil ik dit nog dertig jaar blijven doen? Moet ik niet iets totaal anders gaan doen? Is dit Gods plan met mijn leven? Gelukkig heb ik een nuchtere vrouw die me weer op het juiste spoor zette en me wees op alles wat ik wél heb. En dat is echt heel veel: vier geweldige vrouwen (geen zorgen, drie ervan zijn dochters), een dak boven mijn hoofd, iedere dag eten op tafel, genoeg geld om ook hen die het veel slechter hebben te ondersteunen. Een mooi, groeiend bedrijf met goede mensen om me heen waarmee we het leven van andere mensen een stukje beter en makkelijker proberen te maken. Het is nogal wat hè…?
Het plezier in mijn werk ben ik gelukkig nog nooit kwijtgeraakt. Misschien is dat ook wel het belangrijkste als het om werk gaat. Als ik daar geen plezier meer in heb, dan zou het denk ik echt tijd worden voor iets anders. Toch is het goed om af en toe stil te staan bij wie je bent, wie je wilt zijn en hoe je daar komt. En dan kom je regelmatig een vogelverschrikker tegen, zoals Henk Stoorvogel onlangs verwoordde tijdens Opwekking. Dat bedoelde hij op dat moment natuurlijk vooral ‘geestelijk’. Heel simpel gezegd: obstakels in je leven die tussen jou en God in kunnen staan.
Niet wat, maar hoe
Jullie weten: ik geloof niet in toeval. Maar ‘toevallig’ was er afgelopen zaterdag een mannendag in Katwijk, die onder andere juist hierover ging. Het beeld van de vogelverschrikker gaat ook op in je dagelijkse werk. Er is volgens de Bijbel namelijk helemaal geen onderscheid tussen ‘dagelijks’ en ‘geestelijk’ werk. In je dagelijkse werk ben je namelijk net zo hard bezig in Gods koninkrijk als wanneer je als dominee of ouderling in de kerk werkt. “Het gaat er niet om wat je doet, maar hoe je het doet”, zei Ron van der Spoel.
Er is nog veel meer over die mannendag te vertellen, maar dan zou dit blog een soort theologische verhandeling worden. Daar ben ik niet de aangewezen persoon voor, al wil ik je er in een persoonlijk gesprek best wat meer over vertellen natuurlijk. Ik wil er nog één aspect uitlichten, want ik ben namelijk een ambitieuze knakker. Ik wil graag verder groeien met mijn bedrijf en heb soms het idee dat dat botst met mijn geloof. De rode draad door deze eerste blogs is de 4 Disciplines van uitvoering (4DX) die we aan het doorvoeren zijn binnen het bedrijf. We zijn gericht op ons Waanzinnig Belangrijke Doel (discipline 1) en meestal is daar een bepaalde verandering in gedrag voor nodig (discipline 2). De derde discipline is het bijhouden van een ‘motiverend scorebord’. Dat heeft op het eerste gezicht veel weg van targets halen. Voilà, de botsing.
Wees een zegen
Van der Spoel vertelde dat hij regelmatig mensen had begeleid die juist hierdoor met zichzelf in de knoop waren geraakt. Die kapot gingen aan hun targets. Die via die targets vooral wilden groeien ter meerdere eer en glorie van zichzelf en dat ging ten koste van andere mensen. Gelukkig is het scorebord geen lijst met targets, integendeel. Je houdt dan juist bij wat je als team hebt bereikt, als motivatie om door te gaan of een stapje harder te zetten.
Groeien is prima, zei Van der Spoel. Grijp de kansen die je krijgt, werk iedere dag hard, doe je stinkende best, maar groei vooral in het tot zegen zijn van anderen.
Je zult begrijpen dat na zo’n inspirerende dag de vlammen weer oplaaiden en het dipje was verdwenen. Ik ga trouwens nog wel gewoon op vakantie hoor…