Heb jij dat weleens? Het gevoel dat je de controle volledig kwijt bent. Herkenbaar? De afgelopen jaren werd dat gevoel bij mij steeds duidelijker. Zo’n jaar of twee geleden begon het zonder dat ik dat doorhad. Het was niet meer dan een stemmetje in mijn gedachten die zei: is dit het nu? Word je hier écht gelukkig van?

Altijd maar meer willen, groter en ambitieuzere plannen. De drive om die ambities te willen waarmaken, bleef erin zitten. Gaspedaal zoveel mogelijk ingetrapt in de hoogste versnelling. Mooie collega’s. Er lukte veel. Natuurlijk lukte er ook veel niet. Zoals collega’s die toch weggingen, projecten die geen opdracht werden en goeie mensen die voor een ander bedrijf kozen. Na de fusie tussen bouAd en TimeClock moesten we van ver komen, maar de stijgende lijn was ingezet. Er waren mooie momenten en successen, maar hoewel we hadden afgesproken dit te vieren, deden we dat veel te weinig.

Klaar om te knallen

En die stemmetjes staken af en toe de kop op. Ik duwde ze telkens hard weg, want daar was geen tijd voor. Er moest gepresteerd worden. Dat het coronavirus de wereld veroverde, maakte het niet gemakkelijker, zeker in het begin niet. De afstanden naar klanten werden opeens groter door de digitale wereld, personeel wat deels thuis moest werken of ziek was. Maar terugkijkend is dat best soepel verlopen.

Vooral in de weekenden was ik soms erg onrustig. Dan dacht ik veel na en ging ik mij steeds meer afvragen wat God eigenlijk van mij wilde. Ik liet me coachen en dat hielp enorm. Mijn coach zorgde ervoor dat ik focus hield op de juiste dingen en mijn gedachten beter kon kanaliseren. Mijn vertrouwen groeide. En we hadden de juiste mensen op de juiste plek zitten. Klaar om te knallen.

Tot dat moment vorig jaar mei. Ik besefte me dat mijn lichaam mij in de steek liet. Op het moment dat ik dit schrijf voetballen de clubs Ajax en Benfica tegen elkaar in de Champions League. Ajax heeft volledige controle over de wedstrijd, alleen die bal moet er nog even in. Kans na kans krijgt Ajax en dan dat ene moment aan de andere kant. Benfica krijgt om precies te zijn een kans en hij zit erin. Als je een voetbalfan bent, snap je wat ik bedoel: de controle volledig kwijt over de wedstrijd door één moment. Want met deze stand liggen ze uit de Champions League.

Uit de Champions League gegooid

Zo voelde ik mij op dat moment, alsof ik uit de League was gegooid. Juist die maanden ervoor ging het super en steeds beter. De sleutel werd gevonden voor de juiste samenstelling van het managementteam, de puzzelstukjes kwamen meer en meer op de juiste plek te liggen. Mijn hart ging tegenspartelen, energie vloeide weg uit mijn lichaam en mentaal zat ik er finaal doorheen.

Artsen die aangeven: ga wat anders doen. Wees verstandig en bouw een rustperiode in. Al twintig jaar heb je dit opgebouwd, altijd maar gaan, gaan en nog eens gaan. Je hebt rust nodig. Ik gaf me nog niet gewonnen: de zomervakantie zou me weer rust en herstel geven. Ook dat gebeurde niet. De controle raakte ik steeds meer kwijt en dat vond ik het meest frustrerende. Want lichamelijk zou ik er wel weer bovenop komen, maar de controle verliezen over mijn leven voelde zo onnatuurlijk.

Volgens mij geldt dit voor meer mensen hier in Nederland. We hebben alles, kunnen alles kopen en door keihard te werken creëren we ook nog eens een veilige basis. Tenminste, dat voelt zo. Het leven is niet maakbaar, al denken we dat vaak wel.

Durven los te laten

Het afgelopen jaar besefte ik steeds weer dat God bezig was iets aan mij te laten zien. Door allerlei momenten heen gebeurde dat, in gebed en stille tijd. Maar ook door familie, vrienden en bekenden die rake opmerkingen maakten. En dat ik veel beter de controle aan Hem kan overlaten, Hem achter het stuur te laten zitten. Heel langzaam leer ik het stuur te durven overgeven.

God heeft blijkbaar een ander plan met mijn leven, en daarvoor vraagt Hij aan mij om de controle los te laten. Het is ook een keuze: durven loslaten en Hem vertrouwen dat het gaat goedkomen. Ik denk dat er nog veel spannende punten zullen komen van loslaten en vele stappen gezet moeten worden komende jaren. Maar de rust die ik nu ervaar door het loslaten zou ik iedereen willen toewensen. Weet dat Hij erbij is.

‘Under Construction’

Waar ik eerst in de stress zou schieten of verschrikkelijk boos zou worden in bepaalde situaties blijf ik nu op onverklaarbare wijze rustig. Mijn nachtrust lijdt er niet meer onder en ik geniet weer. Wat een zegen!

De controle hebben of overgave? Nu ben ik gek op avontuur en stap ik het liefste in een camper zonder de eindbestemming te weten. Maar de controle loslaten in alle facetten van het leven is andere koek. Ik ben ervan overtuigd dat volledige overgave mogelijk is, als je er heel bewust voor kiest. Natuurlijk, dit zal een levenslang proces blijven. Telkens, stap voor stap verder in ontwikkeling. Ik noem dat: ‘Under construction’. Welke keuze maak jij?