Wat een jaar of liever gezegd tropenjaren….ook direct een belangrijke reden waarom mijn laatste blog van 2018 is! Blogs die ik schreef over het leven als ondernemer, over groeikansen en over de zeven eigenschappen van Stephen Covey en ik ben vastbesloten om weer meer te gaan schrijven en te delen. En nu, midden in 2022, start er een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Aanstaande 1 oktober ben ik vijftien jaar ondernemer en is het een serieuze overweging om het ondernemerschap vaarwel te zeggen. Gestart als eenmanszaak en doorgegroeid naar een serieus bedrijf door onder andere een fusie aan te gaan met bouAd Adviesgroep. Door hartproblemen stond ineens mijn hele leven op z’n kop en werd ik genoodzaakt moeilijke keuzes te maken. Maar nog lastiger: ik was langzaam gaan geloven dat ik niet goed genoeg bent…..
Hartproblemen
Direct gaan mijn gedachten bij het schrijven van dit blog, automatisch terug naar de zomer van 2015. Dat was vlak voordat ik mijn eerste blog schreef. Die zomer kreeg ik namelijk voor het eerst hartproblemen die mij vlak voor afgelopen zomer 2021 fataal werden voor de droom die ik had uitgesproken in die zomer van 2015. Namelijk groeiambitie, groei van mijn bedrijf vanuit de eenmanszaak die ik toen had. En groeien….dat deed het bedrijf! Ik had een probleem, mijn hart groeide lekker mee…..
Zomer 2015 werd voor het eerst een sporthart geconstateerd. Voor degene die niet weten wat een sporthart is een korte uitleg. Een sporthart is eigenlijk een heel sterk hart, het hart is vergroot, lage hartslag, Vaak veroorzaakt door aanleg en extreem sporten. Voor mij beiden van toepassing helaas. Toch was de toenmalige cardioloog heel positief. Als je gewoon onder controle blijft elk jaar, dan kun je gewoon doorgaan met het ritme van leven wat je nu leeft, zei de arts. En dat was een zegen voor mijn drive en ambitie. En die controle, tja, die was niet echt nodig, toch?
De combinatie van stress en een sporthart (want sporten deed ik nog steeds veel om mijn stress onder controle te houden) is geen feestje. In 2015 kreeg ik groen licht, vooral van mezelf….., om door te knallen en door te gaan met mijn droom waarmaken: een middelgroot adviesbureau en wie weet wat nog meer. Maar vorig jaar tijdens de meivakantie ging het weer mis, het stressniveau vanuit mijn rol als algemeen directeur werd jammer genoeg te groot.
Ambitie ten koste van alles?
En ja, mijn ambitie had ik kunnen waarmaken, als ik gewoon was doorgegaan. Want alles lukte toch tot nu toe? Maar toen de klachten in alle hevigheid terugkwamen, en mijn energieniveau tot het nulpunt daalde, realiseerde ik me ineens dat 2021 wel eens een heel ander jaar zou kunnen worden. En dat werd het helaas. De malle molen weer in van onderzoeken, ziekenhuis, gesprekken. Een dokter zei tegen mij: ik ken jouw type, alles maximaal willen doen. Ga lekker wat anders doen. Waarop ik reageerde of hij wel goed bij zijn hoofd was. Ik heb hier twintig jaar keihard voor gewerkt en dan nu, opeens, hiermee stoppen? Ik snapte er niets meer van en alles in mij schreeuwde: Nee, dit wil ik niet.
De zomervakantie 2021 was een ramp en op een goede periode van 2 maanden na, was het ook na de zomer niet veel soeps. En kwam ik in oktober tot de conclusie dat het niet zo verder kon. Ik zou tijdelijk stoppen met het directeurschap om in 2022 weer terug te komen. Een paar weken later ontdekte ik dat dit plan niet zou slagen, het was geen duurzame oplossing. Omdat mijn lichaam schreeuwde om rust. En al kreeg ik alle ruimte vorig jaar van bouAd om hierin weer een weg te vinden, het lukte niet…. En moest in november, na goed in de spiegel te hebben gekeken, echt eerlijk tegen mezelf zijn. Ik moest mijn collega’s vertellen wat ik ze helemaal niet wilde vertellen: Ik ga stoppen bij bouAd.
Een nieuw hoofdstuk
Ik denk nog regelmatig aan die zomer in 2015 waar ik de keus maakte om mijn ambities echt waar te maken. De zomer die heel dubbel was, door mijn hartprobleem en de start van een nieuwe periode, werd 7 jaar later precies zo’n dubbele zomer. Maar nu met hele andere emoties, de twijfel van moet ik stoppen en een dokter die nu wel een hele duidelijke boodschap bracht. En vooral het gevoel dat ik gefaald heb, niet goed genoeg ben. En hoewel al veel mensen om mij heen juist zeiden: wat moedig van je…..blijft dat een pijnlijk puntje. Een puntje wat gedurende dit jaar een echt pijnpunt is geworden. Want verstandelijk weet ik wel, het is goed zo. Het echte leven is helaas weerbarstiger. Maar wel een pijnpunt wat ik ga overwinnen, omdat ik weet: ik ben geliefd en ik ben goed genoeg.
2022 gebruik ik inmiddels om tot rust te komen en een nieuwe koers in mijn en onze levens te bepalen. En mag ik een nieuw hoofdstuk in mijn levensboek beginnen! Of ik dan nog ondernemer bent? Daar kom ik vanzelf achter.
‘Want in de kern van moeilijkheden schuilen altijd mogelijkheden’